28/09/2002 - 20:05
Dames 1
28/09/2002 - 20:05
Dames 1
28/09/2002 - 20:05 Dames 1 |
28/09/2002 - 20:05 Dames 1 |
In de heenronde was dit een wedstrijd tussen twee ploegen bovenaan in het klassement, die nog allebei kans maken op de titel of de eindronde. Sveka stond toen op de eerste plaats, wij op een gedeelde tweede. De wedstrijd in de heenronde werd verprutst door de scheidsrechter, deze wedstrijd hebben we zelf verprutst. Sveka stond ontzettend nonchalant te spelen, maakte vele fouten op onze opslag, geraakten vaak niet voorbij het net of het blok en toch wij hebben hen niet kunnen afstraffen. De eerste set hebben ze misschien nog verdiend gewonnen, de tweede en de derde set had van ons moeten zijn. Deze twee laatste sets stonden wij op het einde van de set telkens goed voor (15-21 in de tweede set) en toch hebben we het niet kunnen afwerken. Misschien omdat onze trainer er voor gekozen heeft om iedereen ongeveer evenveel mee te laten spelen? Ik weet het niet, ik vind dat de verschillende opstellingen van zaterdag het allemaal even goed hebben gedaan. Of nu Cindy of Karen aan de pas stond, Annemie of Karin op positie 2, Veerle of Jo als hoofdaanvalster, het maakte allemaal niet veel uit. We hebben het gewoon niet kunnen afmaken.
De halve finale voor de beker van Turnhout. We hebben er allemaal naar toegeleefd, wat zouden we graag de finale spelen. We wisten op voorhand wel dat we het moeilijk zouden krijgen. We warenTievoc in de competitie al tweemaal tegengekomen en tweemaal verloren. Uiteindelijk hebben we ook deze bekerwedstrijd verloren. Het was wel een leuke, vermoeiende en spannende wedstrijd. Een wedstrijd op niveau! In de eerste set liep Tievoc na de time-out op 16 een aantal punten uit die we niet meer konden goedmaken. Ook in de volgende twee sets waren de beide ploegen aan elkaar gewaagd, maar was het telkens Tievoc dat op het einde van de set het verschil kon maken. We hebben goed gespeeld, maar eerlijk is eerlijk: Tievoc was gewoon de betere ploeg.
Niet te geloven, maar wel echt waar: onze eerste competitiewedstrijd die we gewonnen hebben met 3-0. Veel valt er over deze wedstrijd niet te zeggen, Volak is het zwakke broertje - of beter gezegd zusje - in deze reeks. De wedstrijd heeft welgeteld 62 minuten geduurd. Volak maakte vooral receptioneel veel fouten en wij konden de opslagdruk hoog houden. Om de concentratie hoog te houden, werden er een aantal combinaties gespeeld, hoewel sommige speelsters wel eens vergaten dat er een combinatie was afgesproken... Een wedstrijd die we zeer gemakkelijk gewonnen hebben wat ons vertrouwen geeft om morgen tegen Tievoc aan te treden in de halve finale van de beker van Turnhout.
Ik heb er veel te lang mee gewacht om dit verslagje te schrijven en eerlijk gezegd kan ik mij deze wedstrijd al niet meer herinneren. Ik ben zelfs voor de uitslag moeten gaan spieken op de website van onze volleybalclub. Daar las ik dat we de eerste set nipt hebben gewonnen, de volgende twee sets waren voor Turnhout en de vierde terug voor ons. De laatste set herinner ik mij nog vaag: we hebben onmiddellijk een voorsprong genomen van een viertal punten en die hebben we niet meer afgegeven. Uiteindelijk wonnen we deze set gemakkelijk met 15-9.
Twee goede herinneringen aan het voorbije weekeind: Cindy is mee gaan supporteren en zal vrijdag terug kunnen komen trainen (nadat ze enkele weken out was met een rugblessure) en we hebben al stukken beter gespeeld als de drie voorbije weken. De vorige drie wedstrijden waren steeds tegen een minder goede ploeg (hoewel Wiekevorst het momenteel ook niet zo slecht doet) en die hebben we steeds kansloos verloren door ons ontzettend slechte spel. De wedstrijd van zaterdag was tegen de derde uit het klassement, en we moesten ons dus danig gaan herpakken, wilden we niet van het kastje naar de muur gespeeld worden. Daarin zijn we gelukkig min of meer geslaagd - in het herpakken wel te verstaan. Er was terug een grote inzet en motivatie, er werd terug gewerkt voor alle ballen en er werd als een ploeg voor elkaar gespeeld. De afwerking lukte dan misschien nog niet altijd even goed en er vielen nog vaak een aantal rommelige ballen, maar we maken al een grote sprong voorwaarts t.o.v. de voorbije weken. Dus: aan alle ploegen die onze de komende weken zullen treffen, hou jullie hartjes almaar vast!!
De laatste drie wedstrijden kunnen we indelen in categorieën volgens de drie trappen van vergelijking: slecht - slechter - slechtst. Hoezeer we ons best ook doen, het lijkt alsmaar slechter te gaan. We beginnen ons af te vragen wat de oorzaak is, maar als we dat zouden weten, dan was het probleem al lang opgelost! De wedstrijd in Schriek ging ons al even slecht af als de vorige twee wedstrijden. Je kan dan zeggen dat het slechte sportvloer is in Heist-op-den-Berg, of dat er een povere verlichting is, of dat we uit ons lood geslagen zijn telkens een man uit de douches tevoorschijnkomt met slechts een handdoek rond zijn middel, ... Maar als we dan eerlijk zijn, moeten we toegeven dat dit allemaal maar uitvluchtjes zijn, uitvluchten die niet meetellen.
De eerste set ging nog vrij gelijkopgaand, maar op het einde bleek Schriek te sterk te zijn. De tweede en de derde set kwamen we er totaal niet aan te pas. De juiste setstanden ken ik niet meer, maar die waren zeer slecht. Ik denk niet dat we nog 15 punten hebben gehaald in een van deze twee sets. Opnieuw een harde dobber, zeker als je rekening houdt met de rangschikking. Schriek had tot voor kort nog maar twee wedstrijden kunnen winnen. Vorige week wonnen zij hun derde en zaterdag dus hun vierde wedstrijd. Het lijkt opnieuw een uitvlucht te zijn, maar Schriek speelde wel vrij goed. Ze verdedigden goed, raapten veel ballen op. Met het nodige geluk af en toe win je dan onverwacht toch nog een aantal wedstrijden. Het valt voor ons weer hard tegen, maar we blijven werken naar de bekerwedstrijd tegen Tievoc; want om die te kunnen winnen, zullen we toch uit een ander vaatje moeten tappen...
Ik heb de voorbije week elke avond op mijn knietjes voor mijn bed gebeden dat we beter zouden spelen dan vorige week tegen Wiekevorst. De eerste set werden mijn gebeden verhoord, hoewel. We hadden vrijdag op de training te horen gekregen dat Cindy er nog altijd niet bij zou zijn, maar Karen was wel terug (dus we waren alweer met twee passeurs). We zijn dan ook ontzettend goed gestart. Zoersel kwam er op geen enkel punt aan te pas: zij werden weggeserveerd en als er dan al eens een bal bij de passeur terecht kwam, dan werd de aanval genadeloos afgeblokt. Zoersel heeft in de eerste set nog geen 15 punten bijeen weten te sprokkelen. Spijtig genoeg is gebleken dat ik de enige was die de voorbije week elke avond gebeden heeft, want na de eerste set zijn de omstandigheden 180° gedraaid: wij werden weggeserveerd, bij een goede receptie kwam de pas niet altijd even goed, en als de pas goed kwam, dan werd er niet gescoord. Voornamelijk in de receptie zijn er teveel steken gevallen. De drie volgende sets haalden wij nog maar amper 15 punten per set...
De meest interessante scène uit deze wedstrijd: na een korte rally brengt Veerle een kort overgetoetste bal perfect bij Annemie, Ellen en Veerle staan allebei klaar voor de aanval en Annemie vangt de bal. Zelfs de scheidsrechter kon zijn lach maar amper inhouden. De scheidsrechter op het middelste veld had net gefloten... Ze moeten maar eens fluitjes gaan verkopen met een heel apart geluidje, dan komen zulke misverstanden veel minder voor!
Met het oog op het volgende seizoen hebben we vrijdag afgesproken dat we voluit de kaart van onze jeugdspeelsters gaan trekken. We kunnen niet meer opgaan (en een eindronde zien we eerlijk gezegd niet zitten) en we kunnen (normaal gezien) niet meer afzakken ook niet. We gaan er echter nog altijd van uit dat we elke match die nog volgt, moeten winnen.
Vandaag dan de wedstrijd tegen Wiekevorst. Als we enkele seizoenen terug kijken, dan belooft het leuk te worden. Wiekevorst-Merksplas is altijd een speciale wedstrijd geweest, met meestal een 3-2 uitslag. Vandaag draaide het echter anders uit. Onverwachts vielen we in panne met onze passeurs: normaal gezien zijn er drie passeurs in onze ploeg, vandaag bleef er daar nog maar eentje van over (Karen is op weekeind en Cindy, onze vaste passeur, is gekwetst uitgevallen met haar rug). En het verlies van Cindy laat zich danig voelen in onze ploeg, zonder daarmee afbreuk te willen doen aan de prestatie van Annemie. Spijtig genoeg kwamen we er nauwelijks aan te pas. We hadden eigenlijk zonder problemen moeten kunnen winnen, maar spijtig genoeg zijn we niet verder geraakt dan een gewonnen set. Een slechte prestatie, die hopelijk geen navolging meer kent!
De allereerste wedstrijd die we met 3-0 wisten te winnen. Tievoc speelt momenteel in tweede provinciale, wij in derde. We kregen dan ook elke set 3 punten voorsprong. Maar ook zonder deze drie punten hadden we (gemakkelijk) kunnen winnen. Het werd met momenten zelfs een afstraffing voor Tievoc. Het moet dan wel gezegd worden dat Tievoc niet voltallig was, bovendien was de coach ook niet aanwezig. Maar dan nog, het blijft een mooie prestatie voor de ploeg. Op naar de halve finales!!
Ondertussen weten we dat we op zondag 23 maart om 16u de halve finale voor de beker van Turnhout moeten spelen tegen Tievoc, derde provinciale (uit onze reeks). Het belooft nu al een leuke match te worden, want wij zouden dolgraag de finale van de beker spelen. Desalniettemin starten we met een zeer kleine psychologische achterstand, want Tievoc heeft voor de competitie al tweemaal van ons gewonnen...
De tweede match op rij, voor ons, tegen een ploeg die bovenaan in de reeks staat. In de heenronde heeft Tievoc ons allerminst kunnen overtuigen. Wij hebben in Tievoc onze allerslechtste match van het seizoen gespeeld en dat wilden we rechtzetten. Spijtig genoeg kan je aan de uitslag al zien dat we daar niet in geslaagd zijn.
De eerste vijf minuten op het veld was het gekkenwerk: het heeft vijf minuten geduurd alvoren het eerste punt op het bord stond. De toon voor de eerste set was onmiddellijk gezet! Er zijn in de hele wedstrijd ettelijke van zulke lange rally's geweest. Enerzijds maakte het de wedstrijd ontzettend zwaar, anderzijds was het wel een leuke, spannende wedstrijd. De eerste set ging gelijk op, maar uiteindelijk trok Tievoc aan het langste eind. De tweede set hebben wij dan weer vrij gemakkelijk gewonnen: we hebben Tievoc onder druk gezet in de receptie. Zelf heeft Tievoc in de tweede set heel veel opslagen gemist. Op het einde werd er nog wat gewisseld bij Merksplas, waardoor Tievoc nog even terug in de wedstrijd kwam, maar ze zijn er niet meer in geslaagd de set nog naar zich toe te trekken. De derde set verliep net andersom. De opslagdruk kwam dit keer van Tievoc en Merksplas onderging het spel. We hebben deze derde set dan ook kansloos verloren. De vierde set zijn we slecht gestart en we stonden al vrij snel met 9-14 achter. We zijn er in geslaagd om deze achterstand op te halen en plots was alles terug mogelijk. Een dom misverstand - een bal die tussen twee speelsters in valt - een paar goede aanvallen van Tievoc - een bal die via het net recht achter het blok valt, ... zorgden er voor dat Tievoc aan het langste eind trok. Spijtig, want we hadden graag gewonnen vandaag.
Volgende week krijgen we een herkansing: bekerwedstrijd tegen ... Tievoc. Maar dit keer is het niet Tievoc 2, maar Tievoc 1 (tweede provinciale). Hopelijk lukt het ons toch eenmaal in het seizoen om een ploeg van Tievoc te verslaan. Een bekerwedstrijd met een extra tintje: één van de speelsters van Tievoc, Ingrid, heeft enkele seizoenen terug nog bij ons gespeeld. Tot zaterdag 1 februari om 19u30!!
Een wedstrijd op het scherpst van de snee en - in sommige sets - van een hoog niveau.
We vertrokken met een wrang gevoel: het beloofde een spannende, voor de titelstrijd belangrijke wedstrijd te worden en onze basis-passeur kon niet meedoen. Als je voor zo'n wedstrijd staat, dan kan je nooit iemand missen en al zeker de passeur niet. Haar vervangsters hebben dit probleem goed aangepakt. De eerste set hebben we heel goed gespeeld. Beide ploegen waren dan ook aan elkaar gewaagd, er werden vaak lange rally's gespeeld en de spanning was - zeker op het veld - te snijden. Naar het einde van de set toe, hadden we een lichte voorsprong opgebouwd, maar o.a. wegens nervositeit en domme fouten werd het toch nog nipt. We wonnen de eerste set wel met 24-26. De tweede en de derde set ben ik allang vergeten. Deze waren zo slecht dat ik er liefst geen woorden meer aan vuil maak. De vierde set kan best vergeleken worden met de eerste: een spannende set waar - voor ons - veel op het spel stond: verlies of een vijfde set uit de brand slepen. Gelukkig voor ons wonnen we de vierde set, eveneens met zeer nipte cijfers. De vijfde set kwamen we te snel een paar punten achter en als je maar tot 15 punten speelt, dan is het zeer moeilijk dit terug op te halen. Zandhoven wint en is dolgelukkig, want zij blijven in de running voor de kampioenstitel.
Een belangrijke wedstrijd willen we in de running blijven voor een promotieplaats. Na het verlies van vorige week zakten we terug naar een derde plaats (met een gedeelde eerste plaats voor Sveka en Zandhoven), Lint stond net onder ons met één verloren wedstrijd meer. Een match die we dus maar best zouden winnen.
Na een gezellige en lekkere brunch bij Cindy thuis, trokken we op zondagnamiddag naar Lint, naar een snikhete zaal met fel licht en een harde vloer. De eerste set ging naar Lint, onze recepties waren rampzalig en we werden met momenten gewoon weggeserveerd. Het enige positieve aan deze set is dat we - hoewel het setpunt was - er toch nog in slaagden om tien punten op rij te maken, voornamelijk dankzij Tinne haar opslagen. De eerste set goed geëindigd, de tweede set goed begonnen. In de tweede set konden wij de opslagdruk verhogen en werd Lint weggeserveerd. Ook in de volgende twee sets slaagde Lint er niet in ons onder druk te zetten. De supporters vonden het een ontzettend goede wedstrijd van ons, de speelsters hebben het gevoel dat ze nog beter kunnen.
Veel zal ik niet schrijven over deze wedstrijd, dat is het mij niet meer waard. De eerste set geraakten we maar niet in ons spel; er waren een aantal verschuivingen gebeurd, omdat Mieke niet mee kon doen en Jo in de examens zat. Annemie moest bovendien gaan werken. Over de volgende drie sets wil ik het niet meer hebben, vraag maar aan de scheidsrechter wat ze allemaal aan het doen is geweest en hoe ze deze wedstrijd verpest heeft. Als ze aan jullie kan uitleggen hoe en waarom, laat het ons dan weten. Wij begrepen en begrijpen er nog altijd niets van.
Als we de wet van de sterkste volgen, dan zouden we deze wedstrijd moeten winnen: wij staan immers bovenaan in de rangschikking, Volak staat derde laatst. Maar het zijn nu net deze wedstrijden die ons vaak de das omdoen. Bovendien moesten Mieke en Tinne naar een feest, waarmee we weer twee basisspeelsters moesten missen. Hoewel, het woord basisspeelster heeft in onze ploeg momenteel niet meer zoveel betekenis, iedereen is aan elkaar gewaagd en eigenlijk basisspeelster. De eerste set liep het dan ook allemaal goed mis. Opnieuw op een onbegrijpelijke wijze gaven we deze set af. Het probleem zat hem deze keer in de aanval: onze recepties kwamen wel goed, maar vooraan werd er niets afgewerkt. Ook al omdat Volak veel ballen opraapten die wij al verloren waanden. En de scheidsrechter deed er dan ook nog een schepje bovenop, hoewel wij van Merksplas niet mogen klagen over de scheidsrechter als we naar de overige sets kijken. De volgende twee sets liepen niet helemaal van een leien dakje, maar we wonnen uiteindelijk wel met toch een duidelijk puntenverschil. De laatste set hebben we overtuigend gewonnen. Een sober wedstrijdverslag voor een sobere wedstrijd.
Ik ben net naar de uitslagen en de rangschikking gaan kijken na dit weekeind: Sveka heeft opnieuw verloren, dit keer van Turnhout. Momenteel staan Sveka, Zandhoven en Tievoc samen op de eerste plaats met twee verloren wedstrijden. Wij staan daar net onder met drie verloren wedstrijden. Dat beloofd voor zondag 15 december: dan krijgen wij Sveka op bezoek!
Het staat in de sterren geschreven! Ik kan het artikeltje van deze week inderdaad op dezelfde manier beginnen als dat van vorige week. Hoewel ik zaterdag op het plein wel even schrik kreeg en al wenste dat ik het artikeltje van vorige week niet had geschreven... Het is ons ondertussen al vier keer gelukt om met 2-0 voor te komen, om vervolgens de tegenpartij nog een sprankeltje hoop te geven en hen terug te laten komen tot 2-2, om dan de klus te klaren in de vijfde set. Het klinkt allemaal heel mooi, maar dit weekeind hebben we het heel moeilijk gehad. De eerste twee sets winnen we ontzettend gemakkelijk, om dan in de derde set helemaal onderuit te gaan (de score was zo slecht dat ik ze hier niet durf vermelden). In de vierde set ging het alweer iets beter, maar nog niet zoals het hoort. De vijfde set kwamen we onmiddellijk 3-0 voor, een voorsprong die we niet meer uit handen gaven. Het belangrijkste is echter dat we ook deze wedstrijd gewonnen hebben, onze zesde winstmatch op rij. Hopelijk kunnen we daar volgende week de zevende winstmatch van maken!
Het staat in de sterren geschreven!!! Wie in Merksplas twee sets achterkomt en er in slaagt om nog 2-2 gelijk te komen, is sowieso verloren in de vijfde set. Nu ja, ik moet wel oppassen wat ik schrijf, natuurlijk! Voor de derde keer in één maand kwamen we twee sets voor in de wedstrijd, slaagden er niet in om één van de volgende twee sets te winnen, maar wonnen wel de vijfde set. Deze wedstrijd was nochtans veel spannender op bepaalde momenten dan de vorige twee wedstrijden die we met 3-2 wonnen. Zo had het bijvoorbeeld 3-0 kunnen worden, als Veerle iets sneller had kunnen terugtrekken en een matchbal die in het blok aangevallen werd, buiten had laten vallen. Spijtig genoeg was zij al vertrokken en raakte de bal, waarna we de derde set toch nog afgaven. Zo was het in de vijfde set ook veel spannender dan in één van de vorige wedstrijden. Hoewel we halverwege een paar punten voorsprong hadden (12-9), zijn we toch maar nipt gewonnen met 17-15.
De wedstrijd begon al met een vraagteken. Een speelster van Retie had mee opgewarmd, maar was opeens verdwenen. Toen de wedstrijd begon, kwam zij gedouched en omgekleed bij op de bank zitten. Blijkbaar was zij haar identiteitskaart vergeten en kon daarom niet meespelen.
De eerste set was gelijkopgaand. Op een bepaald moment komen wij een paar punten voor, waarop Retie een mooie reeks van punten neerzet en zij op voorsprong komen. Uiteindelijk verliezen we deze eerste set. De tweede set kende een zelfde verloop: wij bouwen een kleine voorsprong uit, Retie haalt ons in en loopt verder uit tot 17-22. Na o.a. een goeie invalbeurt van Ellen zijn we er alsnog in geslaagd om de tweede set naar ons toe te trekken. De derde set was de leukste set die we tot nog toe gespeeld hebben. En dit alleen maar omwille van de uitslag: 25-11. Het heeft er lange tijd naar uitgezien dat Retie zelfs geen tien punten zou halen. We walsten er gewoon overheen. De vierde set is Retie terug beter gaan spelen, maar niet goed genoeg om ons van onze vierde overwinning te houden.
Ondanks het feit dat we het seizoen met drie verlieswedstrijden slecht gestart zijn, begint het nu beter en beter te gaan. En dat blijkt ook uit onze rangschikking. We staan momenteel op een gedeelde derde plaats met vier winstmatchen en drie verlieswedstrijden. We mogen er niet aan denken waar we zouden staan in de rangschikking als we onze wedstrijden tegen Waver en Tievoc niet zo slecht gespeeld hadden...
We hadden het vorige week voorspeld: Mieke en Tinne zouden wel eens op
de bank kunnen vertrekken. De twee zusjes zaten dan ook broederlijk
naast elkaar toen wij ons opstelden voor de eerste set.
Wat het wedstrijdverloop betreft, herhaalt de geschiedenis zich. De
eerste set winnen we ontzettend gemakkelijk: 25-14. Schriek wordt
weggespeeld. De tweede set loopt iets moeizamer. Pas op het einde van de
set konden we een puntenkloof bijeenspelen. Deze set wonnen we met
25-20. We hebben dus heel gemakkelijk een voorsprong van twee sets
bijeengespeeld. Tijd om een aantal vervangingen te doen: Tinne komt in
de plaats van Ellen en Annemie neemt de pas over van Cindy. Hoewel beide
speelsters het goed doen, toch lukt het ons niet om de derde set ook
binnen te pakken. Lu keert terug naar zijn beginopstelling in de vierde
set, maar ook dat mocht niet baten. Net zoals tegen Wiekevorst geven we
een 2-0 voorsprong heel dom uit handen en moet de vijfde set de
beslissing brengen. En gelukkig verloopt die bijna identiek als onze
vijfde set tegen Wiekevorst. Bijna, want daar waar we tegen Wiekevorst
al heel snel een voorsprong hadden, hebben we nu moeten wachten tot na
de wissel bij 8 punten. Bij de wissel stond Schriek voor met 5-8 (denk
ik...). Wij hebben de bal afgenomen en zijn nadien niet meer moeten
doordraaien. Tinne is beginnen opslagen en heeft de set uitgemaakt: 15-8
voor Merksplas en onze derde winstmatch.
Een speciale wedstrijd. Niet zozeer voor de speelsters, maar wel voor
onze coach. Lu woont namelijk in Zoersel, speelt zelf volleybal in
Zoersel en geeft er training aan de jongens C. En nu werd hij verplicht
om in Zoersel te gaan coachen tegen Zoersel met een trainingsvest van VC
Merksplas aan. Deze trainingsvest heeft hij maar aangedaan 2 minuten
voor de wedstrijd begon en heeft hij onmiddellijk weer uitgetrokken toen
de match gedaan was! Niet dat we hem dat kwalijk nemen, hij heeft ons
goed door de match geholpen en wij hebben van hem een dolgelukkige coach
gemaakt!
Het begon nochtans slecht. De ploeg was volledig doorheen geschud, omdat
Tinne en Mieke naar een trouwfeest mochten/moesten. De eerste set waren
we meer bezig met onszelf (elkaar de juiste plaatsen toeschreeuwen, ons
druk maken omdat we niet weten waarheen, ...) dan met het spel. Deze set
verloren we dan ook met vrij zware cijfers (de juiste uitslag weet ik
niet meer).
De volgende set werd de ploeg opnieuw aangepast: Karin kwam
terug op haar normale positie terecht (alhoewel, normale positie ... ook
nog maar sinds twee weken) en Jo nam de plaats van Mieke in. Sindsdien
draaide het opnieuw zoals het moest. Zoersel kwam er in de volgende twee
sets niet meer aan te pas. De vierde set werd het dan toch nog even
spannend. Zoersel bleef gelijke tred houden en liep zelfs uit. De
supporters van Zoersel geloofden er opnieuw in, als het van hen afhing,
zou Zoersel de vierde set winnen. En in een vijfde set was alles
mogelijk. Op een bepaald moment stonden we 24-21 achter. Wonder boven
wonder kwamen we terug gelijk met een aantal mooie opslagen en goed
vechterswerk! Uiteindelijk wonnen we deze set nog met 27-29! Het werd
1-3 voor Merksplas, Lu was dolgelukkig en wij waren tevreden omdat wij
onze tweede match gewonnen hadden. Of Mieke en Tinne ook tevreden
zijn... Jo en Hilde hebben hen zo goed vervangen dat ze misschien wel
onze twee bankzitsters zijn volgende wedstrijd ;-)
Eindelijk! We hebben onze eerste wedstrijd gewonnen! En zoals de uitslag laat vermoeden, hebben we er hard voor moeten werken. Enkele seizoenen terug waren Wiekevorst en Merksplas directe concurrenten voor de titel in derde provinciale. Dat leverde toen enkele mooie, spannende wedstrijden op. Het voelt dan ook nog altijd speciaal aan als je opnieuw tegen Wiekevorst mag spelen, bijna een derby die je absoluut wil winnen. En dat is ons dan ook gelukt.
De eerste twee sets wonnen we vrij gemakkelijk. De ploeg draaide goed, de recepties kwamen vrij goed en de punten werden afgewerkt. De derde set werden de rollen omgedraaid, Wiekevorst won vrij gemakkelijk. Schrik om eindelijk eens een wedstrijd te winnen??! De vierde set was een dubbeltje op zijn kant, wij hadden matchbal maar door een stomme verdedigingsfout (X roept dat ze de bal neemt, maar Y raakt de bal nog net aan waardoor het punt verloren gaat) verliezen we deze set met 24-26. Zoals de traditie het wil, kwam er dus een vijfde set. In deze set namen we al vrij snel een voorsprong van enkele punten, die we niet meer uit handen hebben gegeven.
Achteraf zegt iedereen dat je een voorsprong van 2 sets niet meer mag laten uitlopen in een vijfsetter. Ze hebben groot gelijk, maar eind goed, al goed. We hebben onze eerste punten gepakt! Hopelijk zijn we nu gestart...
Nadat we een goeie wedstrijd gespeeld hadden tegen Zandhoven, dachten we dat we vertrokken waren. Deze gedachte heeft slechts een week stand gehouden. In Tievoc gingen we opnieuw onderuit. De enige discussie die achteraf gevoerd werd, was welke wedstrijd nu het slechtst was geweest, die tegen Waver of deze tegen Tievoc.
Het heeft lang geduurd voor ik er zin in had om een verslagje te typen voor deze wedstrijd, zo slecht was het dus ... alweer. Tievoc walste over ons heen. Het meest pijnlijke is dan steeds de gedachte dat als je speelt zoals tijdens de vorige wedstrijd, je deze wedstrijd wint. Volgende week moeten we niet spelen, dan kunnen we ons rustig voorbereiden op de wedstrijd tegen Wiekevorst, een wedstrijd die enkele jaren terug altijd voor vuurwerk zorgde, vaak heel spannend was en meermaals eindigde op een 3-2. Hopelijk zal deze wedstrijd onze eerste overwinning zijn van dit seizoen.
Een wedstijd die wel op niveau werd gespeeld! We hadden al een oefenwedstrijd gespeeld tegen Zandhoven en wisten dat het een taaie klant zou worden. We wisten ook dat als we zouden spelen als vorige week, we binnen het halfuur onder de douche zouden staan. Gelukkig ging het stukken beter als de week voordien.
De eerste set wonnen we overtuigend. Wat vorige week maar niet leek te lukken, liep in de eerste set allemaal van een leien dakje. We voelden dat een eerste overwinning in dit nieuwe seizoen mogelijk was. Spijtig genoeg kenden we in de tweede set een kleine inzinking, met verdiende setwinst voor Zandhoven. De volgende twee sets waren steeds kantje-boordje. Uiteindelijk heeft Zandhoven de derde en de vierde set nog gepakt, maar deze sets had Merksplas even goed kunnen winnen. Ik hoor jullie al denken: "het is een website van Merksplas, natuurlijk dat zij zulke commentaren schrijven!" Laat mij jullie onmiddellijk overtuigen van ons gelijk: in de vierde set stond het 20-20, het werd 20-21, 21 gelijk, 22-21, 22 gelijk, … Zo ging dat telkens verder tot we 23-23 gelijk stonden, zoals het gebruikelijk was in deze vierde set, werd het 23-24. Spijtig genoeg voor ons werd toen de traditie verbroken en werd het 23-25 voor Zandhoven.
Naar het schijnt verloor Zandhoven de eerste set, omdat de coach niet goed begreep hoe wij speelden?!? Geef toch gewoon toe dat beide ploegen aan elkaar gewaagd waren en dat het een leuke en spannende match is geworden ;-)
Onze eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen, een seizoen dat we allemaal hoopvol tegemoet gingen. Enige minpunt was dat Jo haar voet had omgeslagen tijdens het volleybalkamp en de eerste competitiematch zou moeten missen. Verder was iedereen op post.
Het mocht nochtans niet zijn... Let op de hint die ik je al gaf door te zeggen dat we het seizoen hoopvol tegemoet gingen. Onze eerste wedstrijd van dit seizoen werd de allerslechtste wedstrijd uit onze hele carriere. Er zijn wel eens van die wedstrijden dat de recepties niet zo goed komen, of dat we het aanvallend niet kunnen afwerken. Maar een wedstrijd waarin noch de recepties kwamen, noch aanvallend gepresteerd werd, dat hadden we nog niet vaak meegemaakt (om niet te zeggen nog nooit meegemaakt). Bovendien werden er nog regelmatig opslagen gemist en had de tegenpartij ontzettend veel geluk: een bal die overgetoetst wordt en over de netrand rolt om uiteindelijk aan onze kant van het net neer te vallen. Als dat een keer per wedstrijd gebeurd, kunnen we daar nog mee lachen; als dat vijf keer per set gebeurd, niet meer. Om het voorgaande kort samen te vatten: we hebben ontzettend slecht gespeeld en zijn afgegaan als ne gieter. Onze eerste wedstrijd van het seizoen eindigde op 3-1. Wij hadden ons een andere seizoenstart voorgesteld...